In hun nieuwste boek Investeren in de derde helft van je leven (Lannoo) geven de financiële journalisten Michaël Van Droogenbroeck (VRT) en Ewald Pironet (Knack) concrete antwoorden op de vele vragen waarmee zestigplussers – en anderen – worden geconfronteerd. Zij geven tal van waardevolle tips over geld, pensioen, wonen, zorg en andere belangrijke zaken.

Financiële gemoedsrust voor zestigplussers en hun (klein)kinderen

Je bent (binnenkort) met pensioen, en je hebt een appeltje voor de dorst bij elkaar gespaard. Maar wat kost oud(er) worden? Moet je (veel) belastingen (blijven) betalen als je met pensioen bent? Mag je (voltijds) bijklussen? Heeft het voor zestigplussers (nog) zin om (actief) te beleggen? Schenk je (nu al) aan je (klein)kinderen, of stel je (ook) een testament op? Wat doe je met je huis, ruil je dat in voor een (service)flat? Kun je daar nog (gemakkelijk) voor lenen op oudere leeftijd? En (waarom) kan een zorgvolmacht nuttig zijn?

– Een helder opgebouwd boek dat geldzaken op gevorderde leeftijd bespreekbaar maakt, ook tussen generaties onderling.

– Gidst je vakkundig door de complexe Belgische regelgeving over pensioenen.

– Met aandacht voor alle aspecten van ouder worden, van overwinteren in warmere oorden tot de zin en onzin van een uitvaartverzekering.

– Met getuigenissen van bekende Vlamingen, van Rik Van Cauwelaert, Jan Peumans en Raymonda Verdyck tot Geert Hoste en Herman Daems.

 In hun nieuwste én straffe boek Wie Wij Waren (Davidsfonds) blikken Herman Van Rompuy en Rik Van Cauwelaert met open vizier terug op de steeds veranderende wereld zoals zij die in de afgelopen driekwart eeuw hebben beleefd, meegemaakt en waargenomen. Geen interview, wel een uniek tweegesprek tussen een staatsman die als geen ander mee vormgaf aan de Vlaamse, Belgische en Europese geschiedenis van de voorbije halve eeuw en één van de belangrijkste Vlaamse journalisten van dezelfde periode.

Herinneringen, ervaringen en argumenten cirkelen om de grote vragen van de afgelopen decennia heen. Of het nu gaat om het wegdeemsteren van de katholieke kerk, de impact van mei ‘68, de grote politieke uitdagingen van de twintigste eeuw, de groeiende verwijdering tussen Vlaanderen en Wallonië, de plaatsing van Amerikaanse raketten en de Koude Oorlog of de grote figuren uit de Vlaamse, Belgische en internationale politiek, altijd spreken Van Rompuy en Van Cauwelaert vrank, vrij en scherpzinnig. Dit boek leest als de mémoires van beide tenoren.De Bourgondische tijd was in alle opzichten voorspoedig maar niet voor de positie van de edelvrouw. Meester verteller Edward De Maesschalck brengt deze vrouwen voor het voetlicht en laat hen opnieuw schitteren in zijn nieuwste boek Moed en tegenspoed.

In de overgangstijd van middeleeuwen naar renaissance pikten mannen het niet langer dat vrouwen in eigen naam bestuurden. De vrouwen verzetten zich, soms met de moed der wanhoop, tegen deze evolutie. De eerste vrouw die alarm sloeg was Christine de Pisan, maar ook later bestreden vele edelvrouwen de teloorgang van hun waardigheid. Tien edelvrouwen passeren in Moed en tegenspoed de revue: Margaretha van Brabant, Margaretha van Male, Christine de Pisan, Jeanne d’Arc, Isabella van Portugal, Guigone de Salins, Jacoba van Beieren, Maria van Bourgondië, Johanna de Waanzinnige, Margaretha van Oostenrijk. Ze waren vaak moedig maar steeds meer machteloos. De Maesschalck heeft in dit prachtige boek ook aandacht voor fenomenen als bastaards, nonnen, begijnen, zieneressen, politiek actieve vrouwen en vermeende heksen, vrouwenkleren en juwelen, en naar liefde, seks en ongepaste mannengrappen.Investeren in onroerend goed is van alle tijden maar zeker nu – in acht genomen de torenhoge inflatie, onzekerheid op de beurs en de oorlog in Oekraïne – een meer dan gegeerd alternatief voor beleggingen in papier en andere waarden. Twee absolute experts schreven daarover het complete vastgoedboek. Patrick Luysterman is een economisch journalist en volgde voor De Tijd gedurende vele jaren de immobiliënsector. Bart van Opstal was voorzitter van de Federatie van het Notariaat. Zij schreven het hoogst actuele boek: Een huis kopen zou niet moeilijk mogen zijn (Uitgeverij Lannoo).

Is de woningmarkt over haar hoogtepunt heen?

Vooral dankzij de steeds verder dalende hypothecaire rente bleven de prijzen op de Vlaamse woningmarkt decennialang stijgen. Het voorbije jaar is er evenwel veel veranderd. De rente is sinds begin dit jaar verdubbeld. Bouwmaterialen werden fors duurder. De energiefactuur is geëxplodeerd. Hoe energiezuinig een woning is, bepaalt steeds meer de prijs. De overheid verhoogt de druk om bestaande woningen duurzaam te renoveren. Ontwikkelaars stellen nieuwbouwprojecten uit.

Wat betekent dit allemaal voor de kandidaat-(ver)koper? Blijft het interessant om te lenen? Is een huis nog wel een goede en een haalbare investering? Is kopen nog altijd interessanter dan huren? Nieuwbouw, instapklaar bestaand, of bestaand maar zwaar te renoveren? Wat zijn de mogelijke valkuilen? Wat betekent dit allemaal voor zij die van vastgoed leven?Prof. Em. Dr Marc Bossuyt was de eerste Vluchtelingencommissaris en is tevens emiritus Voorzitter van het Grondwetteljk Hof. Hij publiceert met Tussen demagogie en hypocrisie zijn lang verwachte memoires. Daarin schuwt hij het debat over actuele thema’s niet.

Discussies over vluchtelingen en asielzoekers zijn niet nieuw. Marc Bossuyt weet als geen ander hoe de materie de politiek kan beroeren. In Tussen demagogie en hypocrisie diept Bossuyt herinneringen op aan zijn periode als de eerste Commissaris-generaal voor de vluchtelingen en de staatlozen van België. Terloops belicht hij de bijzondere situatie van asielzoekers uit bepaalde landen, zoals ‘IRA-priester’ Patrick Ryan of het Baskische ‘ETA-koppel’ Garcia-Moreno. Ook bij de dood van Semira Adamu staat hij stil.

Bossuyt was als eerste vluchtelingencommissaris het voorwerp van kritiek van niet-gouvernementele organisaties, advocaten, politici, de Dienst Vreemdelingenzaken, het Leman-centrum, de media … Dat weerhield hem niet als eerste een asielbeleid uit te dokteren dat zijn sporen nalaat tot vandaag.

Ook het huidige asiel- en regularisatiebeleid legt Bossuyt onder de loep – vele onderwerpen en argumenten van weleer steken immers telkens opnieuw de kop op. De asielcrisis van 2015 toonde aan dat Europa nog niet klaar is met een efficiënt asielbeleid. Bossuyt vraagt zich af of het huidige systeem houdbaar is.In zijn tiende boek The Mystic Hand schrijft Europees Parlementslid Johan Van Overtveldt hoe de centrale bankiers met vallen en opstaan de wereldeconomie in de XXIste eeuw proberen vorm te geven. Op dit 344^ste Brandtpunt Diner gaat Van Overtveldt in debat met Jan Smets, Ere-Gouverneur van de Nationale Bank van België. Zij worden ingeleid door Geert Noels, CEO en Hoofdeconoom van Econopolis. Dit belooft een bijzonder boeiende debatavond te worden!

Centrale bankiers hebben de afgelopen decennia een ongekende status verworven. Vooral sinds de wereldwijde financiële crisis van 2008 houdt de wereld de adem in telkens wanneer zij nieuwe beleidsinterventies aankondigen. Gezien het ondoorzichtige karakter van de geldhoeveelheid is de ‘mystieke hand’ van centrale bankiers overal voelbaar. Nooit eerder is het beleid van centrale banken zo bepalend geweest, schrijft gewezen Federaal Financiënminister Johan Van Overtveldt, niet alleen voor de financiële markten, maar ook voor de nationale economieën en het algemeen welzijn.

The Mystic Hand schetst knap de wijze waarop centrale bankiers de kneepjes van hun vak hebben geleerd, afgeleerd, opnieuw geleerd en nog steeds moeten leren.

In de financiële crisis van 2008 hebben centrale bankiers de wereld gered van een herhaling van de Grote Depressie van de vorige eeuw. Maar toen het ergste achter de rug was, bleven de centrale bankiers een onconventioneel monetair beleid voeren – zelfs tot negatieve beleidsrentevoeten en massale interventies op de obligatiemarkten, wat resulteerde in voortdurende injecties van liquiditeit.

Tijdens de Covid-19 pandemie verdubbelden de meeste centrale bankiers de intensiteit van dit soort beleid. Hoewel de financiële crisis hen ertoe noopte doortastend op te treden, kan volgens Van Overtveldt niet langer worden ontkend dat de gevolgen van dit expansieve monetaire beleid tot grote problemen heeft geleid. Het centralebankenbeleid van het jongste anderhalf decennium heeft geleid tot een onophoudelijke opbouw van hefboomwerking en schuld, tot speculatieve zeepbellen in verschillende markten, tot ondermijning van de bereidheid van politieke autoriteiten om hun begroting op orde te brengen, tot een zombificatie van de economie, de groei van schaduwbankactiviteiten, en tot groeiende ongelijkheid in de wereld.

Centrale bankiers staan op een cruciaal keerpunt voor de toekomst van hun beroep, en nog meer voor de toekomst van onze economie. Er moeten nieuwe lessen worden geleerd. Onze toekomst hangt af van de vraag of dit de juiste lessen zijn.

 Als hoogleraar in de rechten spreekt Danny Pieters na 47 jaar academische carrière vrijuit over wat hem gedurende die hele periode heeft verwonderd en verontwaardigd. Terugblikkend op zijn leven en werken – hij was ook Senaatsvoorzitter, federaal parlementslid en Vice-Rector – poneert hij in zijn nieuwste boek Uitgesproken 47 scherpe stellingen over Vlaanderen en Europa.

In deze stellingen pleit Danny Pieters voor een meer atletische overheid, een nieuw Europa en het centraal stellen van werkzaamheid en solidariteit. Hij geeft ook een aantal ideeën mee over recht en gerechtigheid, cultuur, taal, onderwijs en onderzoek. Elke stelling staat op zich, maar alle zijn ze uitgesproken. Heel wat stellingen staan haaks op de tijdsgeest of strijden met sommige gevestigde belangen en machten. Zijn boek Uitgesproken is meteen één grote uitnodiging tot verder maatschappelijk debat.

Enkele stellingen: Je eigen taal en cultuur bescherm je niet door op jezelf terug te plooien. – Maak iemands geslacht een louter medisch gegeven. – Ondernemingen zijn niet alleen van wie erin geïnvesteerd heeft. – Een modern gerechtelijk apparaat verenigt goede en snelle rechtspraak. – Geen volledig vrije keuze inzake afstand van fundamentele rechten.

Het eerste Brandtpunt Diner (07.03.2022) met Luc De Laet was op nauwelijks één dag helemaal uitverkocht! Gelet op de grote belangstelling organiseren wij uitzonderlijk een tweede Brandtpunt Diner met Luc n.a.v. Het Vleesboek op maandag 14 maart om 18u45 in zijn restaurant Butcher’s Dining by De Laet & Van Haver te Hove. 

De vermaarde vleesspecialist Luc De Laet levert kwaliteitsvlees aan klanten als Roman Abramovich en Rafael Nadal. De auteur bij uitstek dus voor een exclusieve en unieke publicatie! In Het Vleesboek fileert Luc De Laet de allerbeste stukken vlees en de heerlijkste bereidingen. Hij vertelt het herkomstverhaal van enkele rassen, spreekt met kleinschalige kwekers en brengt recepten met dat heerlijke stukje vlees.

Het professionele levensverhaal van Luc De Laet start wanneer hij op 23-jarige leeftijd een lokale slagerij overneemt in Hove. Al in die eerste maanden begrijpt hij hoe in zijn vak smaakvervlakking om de hoek loert. Een slager of beenhouwer is namelijk een eeuwenoude stiel waaraan expertkennis, traditie en jarenlange ervaring ten grondslag ligt – wat vaak in strijd is met de heersende massaconsumptie. Luc had meteen de ambitie om trouw te blijven aan oude kwaliteitsrassen, authentieke producten en ambachtelijke bereidingen van weleer, maar dan op basis van hedendaagse technologie en techniek. Met die visie in het achterhoofd schreef hij eveneens vol enthousiasme en passie Het Vleesboek.De vermaarde vleesspecialist Luc De Laet levert kwaliteitsvlees aan klanten als Roman Abramovich en Rafael Nadal. De auteur bij uitstek dus voor een exclusieve en unieke publicatie! In Het Vleesboek fileert Luc De Laet de allerbeste stukken vlees en de heerlijkste bereidingen. Hij vertelt het herkomstverhaal van enkele rassen, spreekt met kleinschalige kwekers en brengt recepten met dat heerlijke stukje vlees.

Het professionele levensverhaal van Luc De Laet start wanneer hij op 23-jarige leeftijd een lokale slagerij overneemt in Hove. Al in die eerste maanden begrijpt hij hoe in zijn vak smaakvervlakking om de hoek loert. Een slager of beenhouwer is namelijk een eeuwenoude stiel waaraan expertkennis, traditie en jarenlange ervaring ten grondslag ligt – wat vaak in strijd is met de heersende massaconsumptie. Luc had meteen de ambitie om trouw te blijven aan oude kwaliteitsrassen, authentieke producten en ambachtelijke bereidingen van weleer, maar dan op basis van hedendaagse technologie en techniek. Met die visie in het achterhoofd schreef hij eveneens vol enthousiasme en passie Het Vleesboek.

 

Het eerste Brandtpunt Diner (07.03.2022) met Luc De Laet was op nauwelijks één dag helemaal uitverkocht! Gelet op de grote belangstelling organiseren wij uitzonderlijk een tweede Brandtpunt Diner met Luc n.a.v. Het Vleesboek op maandag 14 maart om 18u45 in zijn restaurant Butcher’s Dining by De Laet & Van Haver te Hove. Snel inschrijven is de boodschap!Sammy Mahdi, Federaal Staatssecretaris voor Asiel en Migratie, formuleert in zijn boek Van hol naar vol concrete alternatieven en oplossingen voor de grote thema’s van vandaag zoals veiligheid, klimaat en pensioenen.

Geen holle politieke slogans, geen ‘tjeverige’ taal, maar een stevige portie zelfkritiek. Sammy Mahdi legt niet alleen de vinger op de wonde van de christendemocratie vandaag, hij formuleert ook concrete alternatieven en oplossingen voor de grote thema’s van vandaag: veiligheid, klimaat en zelfs pensioenen. In dit boek presenteert hij tien wake-upcalls om met andere ogen te kijken naar christendemocratische partijen in Vlaanderen, België en West-Europa.

 Mark Elchardus, één van de befaamdste sociologen in Vlaanderen en Nederland, schreef met Reset zijn opus magnum. In ruim zeshonderd bladzijden schrijft hij helder en boeiend over actuele thema’s en uitdagingen die iedereen beroeren, zoals identiteit, gemeenschap en democratie.

“In de Lage Landen is Reset ongetwijfeld één van de belangrijkste politieke boeken van de afgelopen decennia. Hopelijk lezen de Europese plannenmakers mee.” Rik Van Cauwelaert.

Europa kende na de Tweede Wereldoorlog een periode van grote vooruitgang gekenmerkt door toenemende gelijkheid, stijgende productiviteit, expansie van het onderwijs en fundamentele wetenschappelijke en technologische doorbraken. Maar in de jaren zeventig begon het tij te keren. In de eerste periode was het beleid gericht op de gemeenschap; in de tweede was het (neo)liberaal. De productiviteit slabakte en de ongelijkheid en crisisgevoeligheid van de economie namen toe.

Het nieuwe neoliberale regime droeg bij tot instabiliteit in Afrika en het Midden-Oosten, tot massale illegale migratie ook. In tal van westerse landen groeide de interne verdeeldheid.

Sinds 2008 is dit regime in diepe crisis. De vertrouwde vormen van gemeenschapsdenken – christendemocratie en sociaaldemocratie – zijn inmiddels zodanig geliberaliseerd dat zij niet in staat blijken terug te keren naar een beleid gestoeld op gemeenschapsdenken. Die taak valt vandaag het nationalisme te beurt.

 

 

copyright foto auteur: uitgeverij ErtsbergEen half jaar voor hij afscheid nam van de Wetstraat sloeg Covid-19 meedogenloos toe en kreeg Philippe De Backer de zwaarste opdracht uit zijn politieke loopbaan voor de kiezen. Zes maanden lang voerde hij als minister oorlog tegen het coronavirus. In zijn spannende boek En nu is het oorlog blijkt hij open en eerlijk terug op de rollercoaster waarin hij zat, maar kijkt hij ook vooruit hoe wij ons beter kunnen wapenen tegen volgende crisissen.

 

 

 

copyright foto auteur: uitgeverij ErtsbergSofie Van de Velde neemt je in Expeditie Kunst mee achter de schermen van haar galerij, naar het kunstenaarsatelier en naar grote verzamelaars. Vanuit haar eigen huis − dat kunst ademt – leert ze je op een speelse manier hoe ook jij je eigen kunstverzameling kunt starten. En daar heb je verrassend genoeg geen groot kapitaal voor nodig. Haar praktische tips, do’s en don’ts en faq’s helpen je op weg. Er zijn geen grote, duistere geheimen. Alles draait om liefde, goesting en het lef om je eigen keuzes te maken.

 

 

 

copyright foto auteur: Philippe MathysDe doodgravers van België is het ware verhaal – achter de schermen – van 662 dagen regeringscrisis. De ervaren en allicht best geïnformeerde Wetstraatjournalist Wouter Verschelden (Newsweek) sprak met alle hoofdrolspelers. Hij reconstrueert, op basis van de input van Alexander De Croo, Bart De Wever, Paul Magnette, Conner Rousseau, Georges-Louis Bouchez, Koen Geens en tal van andere hoofrolspelers, een zonder meer spectaculair verhaal. Dit – in alle opzichten – onthullend boek, wordt sedert zijn publicatie door zowat alle gevestigde media in Vlaanderen compleet doodgezwegen. Reden te meer voor Brandtpunt om Wouter Verschelden – exclusief voor u – het woord te geven.

Dit boek biedt op tal van cruciale vragen een vaak verrassend antwoord:
– Waarom kostte het Alexander De Croo (Open VLD) tien maanden van aarzelen, draaien en keren, voor hij uiteindelijk premier wordt van een Vivaldi-regering? Wat hing hem boven het hoofd?
– Hoe ver exact gingen Bart De Wever (N-VA) en Paul Magnette (PS) in het sluiten van hun ‘grote deal’ voor België̈?
– Wat was precies de rol van het Paleis? Waarom wilde koning Filip zo graag een coalitie van N-VA en PS?
– Hoe bleef het land – te midden van een pandemie – met een niet-functionerende regering, inclusief een ‘superkern’, draaien?

De doodgravers van België geeft u een unieke inkijk in de machinekamer van de Belgische politiek. Dit boek neemt u mee naar confidentiële gesprekken tussen partijvoorzitters en de koning, geheime afspraken op Brusselse appartementen, dure gezworen eden, en … een boulevard van gebroken beloften. Het is een uniek verslag van een woelige periode. Een regeringscrisis van 662 dagen, een absoluut wereldrecord. (Het tweede staat eveneens op naam van dit koninkrijk…). Het is een hoogst eigenaardige tijd (dixit The Economist) met minderheidskabinetten tijdens een pandemie, die geplaagd worden door intrige en verraad.

Hoe is het zo ver kunnen komen? En vooral: hoe moet het nu verder met de toekomst van dit uitermate complexe land, van Vlamingen en Franstaligen, in het hart van Europa?Twintig jaar na de terroristische aanslagen van 9/11 staat Botsen de beschavingen? stil bij de maatschappelijke polarisatie die sindsdien stevig escaleerde. Bart De Wever gaat samen met Khalid Benhaddou op zoek naar een antwoord op de vraag of beschavingen botsen. En als ze dan botsen, is er dan toch nog toekomstperspectief?

De polarisatie tussen christendom en islam is een aanleiding en opstap om ook in andere domeinen te onderzoeken hoe gepolariseerd het publieke debat daar gevoerd wordt. Bart De Wever en Khalid Benhaddou sparen in Botsen de beschavingen? geen heilige huisjes. Thema’s als integratie, identiteit, vrije meningsuiting en de woke cultuur, fake news en social media, globalisering en migratie, en klimaat komen aan bod. Stuk voor stuk domeinen waarin de breuklijnen heel zichtbaar zijn en waarin bij heel wat mensen fundamentele onrust en onbehagen leeft. Is onze identiteit nog krachtig genoeg om tot een oplossing te komen? En wat houdt zo’n oplossing dan in? Is het een pakket regels en wetten? Hoort een samenleving niet zelf een probleemoplossend vermogen te hebben? Waar liggen de antwoorden richting unificatie tussen verschillende mensen en verschillende groepen? Is er überhaupt nog een narratief en een basisverhaal? Of neemt fatalisme het helemaal over?

 Herman Van Rompuy was voorzitter van de Europese Raad van staatshoofden en regeringsleiders. In zijn nieuwste boek Mijmeringen biedt hij de lezer een openhartige inkijk in zijn geestelijk leven. Hij kan terugblikken op een bijzonder rijk gevuld leven, maar hij is nog steeds op zoek naar zingeving, verstilling en ontroering. Dit boek bevat ook honderd nieuwe haiku’s.

Vier decennia lang was Herman Van Rompuy politiek actief. Zijn engagement in de christendemocratische beweging was al die tijd gestoeld op waarden en gevoelens die hij vanaf 1998 in de vorm van dagboekaantekeningen en haiku’s onder woorden bracht. Terwijl hij midden in de maalstroom van het politieke leven stond, kwam hij op papier tot verstilling, inzicht en onthechting. In de periode waarin de hier verzamelde teksten ontstonden, stond hij eerst aan de absolute top van het Belgische en later ook het Europese politieke toneel. In Mijmeringen verbindt Herman Van Rompuy gebeurtenissen, ontmoetingen en dingen die hij hoort of leest aan bespiegelingen over kunst, politiek, filosofie, literatuur, geloof en het leven in het algemeen. De ene keer beschouwend, de andere keer poëtisch. De bestendige zoektocht naar goedheid, waarheid en schoonheid.Studenten komen al eeuwenlang uit alle windstreken naar de KU Leuven, gesticht in 1425. Erasmus, Dodoens, Vesalius, Mercator, zelfs paus Adrianus van Utrecht, zaten er op de studiebanken. Leuven was hèt trefpunt van het intellectuele leven in de Nederlanden. Edward De Maesschalck geeft tijdens een uitzonderlijke rondleiding een verrassend en vernieuwend beeld van een tot nu onderbelicht maar belangrijk facet van de universiteitsgeschiedenis. U ontvangt tevens zijn nieuwste boek: Leuven en zijn colleges.

De colleges werden gesticht door weldoeners die hun bezittingen voorbestemden om tot ver na hun dood te voorzien in kost en inwoning voor familieleden, streekgenoten of gewoon voor arme studenten. Het was mecenaat avant-la-lettre, een zeldzame kans om de maatschappelijke ladder op te klimmen.

Iedereen kent de befaamde colleges van Cambridge en Oxford. Op deze unieke Brandtpunt rondleiding leert u de colleges van Leuven kennen!

Edward De Maesschalck, studeerde geschiedenis in Leuven en Parijs. Hij behaalde een doctoraat Wijsbegeerte & Letteren in 1977. Tot 1979 was hij assistent aan de KU Leuven. Daarna werd hij programmamaker voor de openbare omroep. Thans is hij full-time auteur en publiceerde hij spraakmakende boeken over de Bourgondische vorsten, de Graven van Vlaanderen en de Habsburgers.Hans Vandeweghe is zonder twijfel de meest beruchte én de meest gerespecteerde sportjournalist in Vlaanderen. Wie beter dan hij kan nu – tijdens het EK voetbal, de Ronde van Frankrijk en de Olympische Spelen in Tokyo – ons inwijden over de vele facetten van het sportleven. Hij schreef met Laster & Eerroof als het ware zijn testament. Een super sportief Brandtpunt om niet te missen!

Hans Vandeweghe schreef voor Knack en Humo, voor De Morgen en De Standaard, voor Vlaanderen en voor Nederland. In al die tijd toonde hij zich steeds van zijn meest kritische kant, scherp maar rechtvaardig, meedogenloos maar beredeneerd. Laster en eerroof, maar dan zonder blijvende schade.

Op zijn 63 maakt hij als het ware zijn testament op. Hij duikt in de honderden columns die hij schreef en stelt vast dat ze nog immer relevant of terecht zijn, of juist niet. Hij klopt zich op de borst wanneer blijkt dat hij gelijk had, hij biecht op wanneer hij zich vergiste. De man die ooit sprak met Johan Cruijff, Lance Armstrong, Michael Jordan en vele andere legendes, schreef met Laster & Eerroof een pakkend boek.In dit boek schrijft Conner Rousseau zijn verhaal: hoe hij het tot ieders verwondering schopte tot voorzitter van Vooruit (voorheen: SP.A). Dat verhaal begint in de Barkentijn. De jeugdkampen die daar plaatsvonden waren het onmisbare begin voor al wat volgde. Het waren de jeugdkampen die Rousseau met beide voeten in de samenleving zetten. Daar ontstond zijn maatschappelijk engagement en zijn visie op de samenleving en begon wat hij zijn politieke strijd omschrijft. Op die plaats ontmoette hij kinderen als T., die hem een ongemakkelijke realiteit voorhielden, namelijk dat onze samenleving nog altijd heeft af te rekenen met armoede, ongelijke kansen, verwaarlozing, discriminatie en onderdrukking.Eric Van Rompuy was meer dan veertig jaar actief in de politiek. In zijn memoires – Rebel met een missie – blikt hij daar eerlijk en scherp op terug. Hij wordt op dit exclusieve Brandtpunt Ontbijt ingeleid door zijn broer Herman Van Rompuy, voormalig Europees President.

Eric Van Rompuy was meer dan veertig jaar actief in de politiek, op lokaal, Vlaams, federaal en Europees niveau. In 1977 stapte hij in de politiek als nationaal voorzitter van de CVP-jongeren. Een rol die de rebelse Van Rompuy enthousiast op zich nam. Zo fulmineerde hij tegen de anomalieën van het Egmontpact: André Cools noemde hem ‘Le flamand arrogant’ en Antoinette Spaak smeekte Leo Tindemans: ‘Faites-le taire!’ Maar Eric zweeg niet en zorgde mee voor de val van de eerste regering-Martens.

In de jaren 1980 zetelde hij o.a. in het Europees parlement en vanaf 1991 mocht hij de CVP-fractie voorzitten in de Vlaamse Raad. In 1995 werd hij daarvoor beloond met de ministerpost voor Economie, KMO, Landbouw en Media. Hij stimuleerde de Vlaamse economie naar rendabele innovatieve ondernemingen en hervormde de stramme BRTN tot de huidige VRT.

Zijn gloriejaren in de Kamer beleefde hij vanaf 2014 tot zijn pensioen in 2019. Hij werd voorzitter van de prestigieuze commissie Financiën, waar hij een groot criticus werd voor de bevoegde minister Johan Van Overtveldt (N-VA) en de regering-Michel.Alfons Verplaetse was niet alleen de architect van de devaluatie van de Belgische frank in 1982. In De laatste gouverneur toont Rik Van Cauwelaert aan de hand van archiefonderzoek en gesprekken met binnen- en buitenlandse kroongetuigen dat Verplaetse veel meer was dan dat. Als gouverneur van de Nationale Bank van België en als schaduwpremier maakte hij het land klaar voor de toetreding tot de euro.

Nooit woog een gouverneur van de Belgische centrale bank meer op de politieke besluitvorming dan Alfons Verplaetse. Op 3 juli 1989, enkele maanden voor de val van de Muur, werd hij gouverneur van de NBB, en tegelijk bestuurder van de Bank voor Internationale Betalingen en het IMF. Dat verschafte hem een breed inlichtingennetwerk. Verplaetse woonde tal van meetings bij onder het toezicht van de Europese ministers van Financiën, onder wie de latere Franse president Valéry Giscard d’Estaing en Helmut Schmidt, die naderhand bondskanselier werd. Kort na de Duitse hereniging nam Verplaetse de regering-Martens in snelheid en koppelde de Belgische frank aan de Duitse mark. Een roekeloze onderneming volgens vooraanstaande economen. Een noodzakelijke ingreep, vond hijzelf, omdat die de politici een monetaire discipline oplegde en de aansluiting van België bij de Europese koplopers forceerde. België werd uiteindelijk tot de eurozone toegelaten, ondanks het aanvankelijke verzet van de Duitsers en de Nederlanders. Dat was de verdienste van Verplaetse.

In een exemplaar van zijn memoires dat hij voor hem opzijlegde, schreef Jean-Luc Dehaene: ‘Voor Fons Verplaetse, architect van het Globaal Plan en mijn gids naar de euro.’ Dat soort erkentelijkheid is heel zeldzaam geworden in de politiek.

Rik Van Cauwelaert is één van de meest gezaghebbende observators in de Westraat en ver daarbuiten. Wekelijks fileert hij de nationale en internationale politiek in zijn veel gelezen en geprezen rubriek Paleis der Natie in De Tijd. Hij is regelmatig te gast in De Afspraak en Terzake (VRT/Canvas).

 

Foto Rik Van Cauwelaert ©ID/ Bart Dewaele